Στη χώρα μας, μας αρέσει να θεραπεύουμε, όπως- όπως, αντί να προλαμβάνουμε.
H πρόταση για το «Ανοικτό Σχολείο», όπως διατυπώθηκε το 2002, από τον Μανώλη Μπαλτά, τότε Δ/ντα Σύμβουλο του Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων, πολύ πριν φανούν ανάγλυφα οι συνέπειες της ψηφιακής μετάβασης, σήμερα, στην εποχή του κινητού και του «Ψηφιακού Σχολείου», παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη. Και τούτο διότι, συνιστά ένα πλαίσιο ουσιαστικών δράσεων συνεισφοράς στην προσπάθεια κοινωνικοποίησης του μαθητή.
Στη REDEPLAN ΑΕ, υπηρετώντας τους καταστατικούς σκοπούς της εταιρείας μας, μεταξύ των οποίων είναι και «…. σε δράσεις, προγράμματα, υπηρεσίες και έργα σχετικά με την επίτευξη της κοινωνικής συνοχής, την εκπαίδευση και κατάρτιση του ανθρώπινου δυναμικού, τη δια βίου μάθηση, δράσεις σχετικές με την ανάπτυξη του πολιτισμού και του αθλητισμού ή δράσεις σχετικές με την προστασία του περιβάλλοντος και γενικότερα την πολιτική προστασία.», πιστεύουμε ότι το σχολικό κτήριο, με ιδανική γεωγραφική διασπορά στην πόλη, ως κέντρο γειτονιάς, μπορεί να λειτουργήσει και ως χώρος αναφοράς, κοινωνικής αξιοποίησης και πολλαπλών δραστηριοτήτων, που ενώνει τις γενιές.
Ταυτόχρονα, μπορεί να συμβάλει στην περιβαλλοντική αποφόρτιση των συνοικιών, ιδίως στις μεγάλες πόλεις, ως το αποτέλεσμα υλοποίησης προγραμμάτων στοχευμένων Αστικών Αναπλάσεων («Σχολικές Αυλές-Αυλές Πάρκα») ενώ δρα και προληπτικά σώζοντας 5.000 σχολικά κτήρια αξίας πολλών εκατομμυρίων Ευρώ, τα οποία το 2050, αν δεν γίνει κάτι, μην έχοντας πλέον μαθητές για να στεγάσουν, θα μετατραπούν σε κουφάρια των συνεπειών του δημογραφικού της χώρας, που απ’ ότι φαίνεται δε σώζεται, ούτε αυτό.
Διαβάστε το άρθρο του κ. Μανώλη Μπαλτά, διευθύνοντος συμβούλου της ReDePlan, που φιλοξενήθηκε στην Political.